SEGALA-galanya bagaikan bermula
pada 23 Jun 1998. Itu tarikh keramat bagi PAS Kawasan Besut. Pada tarikh
tersebut Jawatankuasa Kerja PAS Pusat telah bermesyuarat dan mengambil
keputusan nekad menggantung pentadbiran PAS Kawasan Besut (PKB), berkuatkuasa
serta-merta. Peraturan yang diterimapakai dalam mengambil keputusan tersebut
ialah Fasal 23 Perlembagaan PAS Ceraian (7): Tugas-tugas Jawatankuasa Kerja PAS
Pusat. Pecahan (g) yang berbunyi:
“Menyelesaikan perselisihan yang berlaku dalam parti, dan
berkuasa menggantung dan membubarkan serta mengambilalih mana-mana Badan
Perhubungan PAS Negeri/Wilayah Persekutuan, Kawasan-kawasan dan
Cawangan-cawangan dengan melantik satu Jawatankuasa Tadbir Sementara yang akan
mempunyai kuasa sebagaimana sesebuah Jawatankuasa yang diambilalihnya menurut
Perlembagaan ini untuk tempoh masa yang ditentukan.”
Di atas peruntukan yang sama,
Tuan Guru Haji Abdul Hadi Awang, Timbalan Presiden PAS telah dilantik sebagai
Pengerusi Jawatankuasa Tadbir Sementara PAS Kawasan Besut (JTS/PKB). Dengan
pelantikan itu beliau diberikan mandat untuk melantik sesiapa sahaja dari
kalangan ahli PAS untuk membantu beliau melaksanakan tugasnya.
Sejurus selepas menerima
pemakluman bertulis mengenai penggantungan itu daripada Pejabat Agung PAS,
bekas Yang Dipertua (YDP) PKB, Ustaz Abdul Latif Mohamad telah memanggil satu
perjumpaan khas kesemua bekas Ahli Jawatankuasa (AJK) PKB. Sememangnya sebagai
seorang ketua beliau mengambil tanggungjawab untuk meminta penjelasan lanjut
mengenai sebab-musabab penggantungan itu dilakukan. Tambahan pula PKB turut
bertanggungjawab untuk menerangkan permasalahan yang berlaku itu kepada ribuan
ahli PAS kawasan tersebut.
Lagi pun itu bukanlah kali
pertama peristiwa yang mencabar kewibawaan pentadbiran PKB berlaku.
Penggantungan itu adalah kali yang ketiga pernah diambil oleh Pejabat Agung
terhadap PKB. Kali pertama pada tahun 1993, dan kali kedua berlaku dua tahun
berikutnya. Akibat daripada kedua-dua
tindakan tersebut, PKB telah ‘direhatkan’ daripada menyertai muktamar PAS Pusat
pada tahun-tahun berkenaan.
Dalam perjumpaan yang berbaur
emosi dan prasangka, bekas YDP PKB dengan jelas menganggap tindakan
penggantungan pentadbiran PKB itu sebagai satu penghinaan terhadap dirinya dan
juga sekalian saf kepimpinan PKB. Sebagai salah seorang pemimpin kanan PKB,
penulis sendiri turut dijemput menghadiri perjumpaan tersebut. Hiba juga
rasanya, bagaimana sebuah kawasan yang berdaya maju itu terpaksa pula
berhadapan dengan suasana yang ‘tegang’.
“Mungkin bagi demo ni, kemuliaan itu letaknya pada
jawatan. Sebab itu demo ni rasa terhina bila jawatan mereka dirampas,” kata salah seorang bekas AJK PKB. Beliau sepertimana
sebahagian besar AJK PKB yang lain, dapat melihat rasional tindakan PAS Pusat, sekali
pun turut dibauri rasa terharu.
Bertolak dari situ suasana di
Besut sudah tidak setenang sebelumnya lagi. Bekas YDP dan beberapa rakan
setianya dari kalangan bekas AJK PKB memulau terus pelawaan Tuan Guru Timbalan
Presiden untuk sama-sama berada dalam JTS/PKB yang baru dibentuk. Penulis
sendiri adalah antara orang paling awal dilantik menganggotai JTS/PKB
bersama-sama Naib Presiden, Haji Mustafa Ali, sebagai Timbalan Pengerusi
JTS/PKB, dan Yahya Ali sebagai Setiausahanya.
Sudah tidak menjadi rahsia lagi
bahawa keadaan yang berlaku selepas itu tidak ubah suatu pergolakan. Ia bukan
sekadar berlaku di peringkat Kawasan, malah merebak begitu cepat ke
cawangan-cawangan dan juga Dewan-Dewan Pemuda dan Muslimat. Hampir setiap
majlis penerangan dan taklimat yang dianjurkan oleh JTS/PKB bagi memperjelaskan
keadaan sebenar, disusuli oleh majlis yang seakan-akan sama oleh rakan-rakan
bekas YDP. Mereka kemudiannya membentuk satu badan induk bagi menangani urusan
perundingan dengan pihak atasan parti, yang dinamakan Jawatankuasa Perunding
PAS Besut.
Diringkaskan cerita, berlakulah
beberapa insiden tegang dan mencemaskan di hampir setiap kali kehadiran
Timbalan dan Naib Presiden PAS ke Besut. Malah mereka bertindak lebih berani
mencabar arahan-arahan dan larangan-larangan Pejabat Agung PAS mengenai
tindakan dan aktiviti mereka. Suatu Mesyuarat Agung Tahunan PKB turut
dianjurkan tanpa kebenaran JTS/PKB mahu pun PAS Pusat.
Akhirnya, PAS Pusat mengambil
keputusan lebih nekad. Ia mengumumkan tindakan tata tertib ke atas beberapa
orang yang dianggap menjadi ‘master mind’
dalam pergolakan tersebut. Empat orang daripada mereka, iaitu Ustaz Abdul Latif
Mohamad, Cikgu Mansor Kassim, Cikgu Fauzi Awang Hamat dan Wan Mohd Wan Ahmad
telah dipecat daripada PAS. Manakala dua yang lain, iaitu Ismail Awang dan Aziz
Ismail, digantung keahlian mereka.
Buat beberapa ketika selepas
Ustaz Latif dipecat, penulis sendiri bagaikan berada di alam mimpi. Tidak
pernah terbayang sebelum ini bagaimana mungkin pemimpin sehebat dan seagung
beliau mengakhiri perjuangannya secara begitu sadis dan disingkirkan daripada
PAS.
Tanpa hipokrit, perlulah diakui
bahawa saham yang diberikan oleh Ustaz Latif dalam pembangunan PAS Besut tiada
tolok bandingnya. Penulis sendiri banyak terhutang budi dan jasa kepada beliau
yang sering dianggap bagaikan seorang bapa dan pendidik, dan bertanggungjawab
secara langsung ‘mematangkan’ penulis dengan asam-garam politik di Besut,
sedari awal kepulangan penulis pada tahun 1988.
Namun, tarbiyah mengajar kita
bahawa perjuangan ini bukan kerana peribadi tertentu. Pemimpin boleh datang dan
pergi, tetapi perjuangan tetap perjuangan. Lagi pun Ustaz Latif sering
membacakan hadith kepada kami beberapa ketika dahulu, yang maksudnya: “Kamu hendaklah bersama-sama dengan jamaah.
Demi sesungguhnya berjemaah itu rahmat, dan perpecahan itu azab.”
Pada 13 Julai 1999, satu
perhimpunan ahli-ahli PAS Besut diadakan di pekarangan rumah Ustaz Latif di
Gong Kemuntong, Besut. Mereka menutup majlis dengan sama-sama membacakan ikrar
yang berbunyi:
“Kami adalah ahli-ahli PAS yang
sah dari 42 cawangan di bawah PAS Kawasan Besut dan 10 cawangan dari PAS
Kawasan Setiu serta yang hadir pada malam ini berikrar bahawa sesungguhnya kami
tetap perpegang teguh kepada prinsip-prinsip Islam dan dasar perjuangan parti
berteraskan kebenaran dan keadilan Islam.
“Oleh itu, kami tetap menolak
sebarang arahan yang tidak berlandaskan Islam terhadap pemimpin kami yang
dipecat dan digantung. Kami mahu mereka yang terbabit, sama ada yang dipecat
atau digantung keahlian, diterima semula tanpa syarat dan dibicarakan secara
adil, jujur dan bijaksana menurut Islam.
“Jika penerimaan semua ahli
yang dipecat atau digantung tidak dapat diselesaikan dalam tempoh 21 hari dari
pengisytiharan ini, maka kami akan membekukan segala kegiatan parti, memulaukan
pilihan raya akan datang dan apa sahaja yang patut sehingga tuntutan kami ini
diterima.”
Over-exposure oleh media massa terhadap isu berkenaan menyebabkan isu
PAS Besut itu bertukar menjadi isu nasional. Sudah tentu apabila tv dan
akhbar-akhbar kroni yang membuat liputan, orang-orang PAS secara automatik akan
terus mempersoalkan kesahihan berita yang mereka siarkan.
Berbagai-bagai pihak telah
menghubungi kepimpinan JTS/PKB. Penulis sendiri adalah antara kepimpinan PAS
Besut yang paling banyak menerima panggilan telefon daripada rakan-rakan di
serata ceruk negara, bertanyakan keadaan sebenar. Ada yang sekadar bertanyakan
khabar, ada yang melahirkan rasa simpati, malah ada juga yang mencadangkan
tindakan susulan begian dan begian.
Bertolak dari situlah beberapa
rakan anak-anak Besut yang tinggal di sekitar Lembah Klang mencadangkan agar
dibentuk sebuah jawatankuasa bagi membantu JTS/PKB dari segi logistik dan
kewangan, terutama dalam menyusun gerak kerja menghadapi pilihan raya. Jika
benar sebahagian ahli-ahli PAS Besut betul-betul memulaukan pilihan raya,
sebahagian jentera pilihan raya PAS Besut pasti akan tempang, jika persiapan
awal menggantikan ‘tenaga yang bakal hilang’ itu tidak dilakukan segera.
Ekoran dari itu, Konvensyen “Besut Pintu Tawan Terengganu”
telah diadakan di Markas Tarbiyah PAS Pusat, Taman Melewar, Kuala Lumpur pada
15 Ogos 1999. Di akhir konvensyen tersebut para peserta sepakat menubuhkan
Jawatankuasa Profesional Anak-anak Besut Lembah Klang (JPABLK). Penulis sendiri
bersama Ketua Dewan Pemuda PAS Wilayah Persekutuan, Ustaz Redhuan Mohd Noor
(yang juga anak Besut), telah dilantik sebagai Penasihat kepada JPABLK.
Manakala seorang eksekutif telekomunikasi, Mohd Nurkhuzaini Abdul Rahman,
ditugaskan mengetuai jawatankuasa yang turut sama dianggotai oleh peguam,
pensyarah, eksekutif syarikat, pegawai bank dan juga pemimpin pelajar itu.
Konvensyen itu turut menerima resolusi yang berbunyi:
*Menolak kezaliman, penindasan, penyalahgunaan kuasa,
penyelewengan, kronisme, nepotisme, tipudaya dan ketidakadilan pemimpin dan
kerajaan Barisan Nasional.
*Menolak pemimpin yang korupsi, kolusi dan mengamalkan
politik suku-sakat untuk kepentingan peribadi sehingga merugikan rakyat.
*Memperteguhkan kesatuan seluruh ahli-ahli profesional
dan anak-anak Terengganu di perantaun bagi menjana suatu kombinasi tenaga dalam
memantapkan gerak kerja dalam menghadapi cabaran pilihan raya umum yang
kesepuluh.
*Memberikan sumbangan dan komitmen yang padu dalam bentuk
penggemblengan tenaga, masa dan kepakaran yang ada kepada PAS Terengganu,
khususnya Jawatankuasa Tadbir Sementara PAS Kawasan Besut.
*Menyatakan kebersamaan dan kesetiaan serta wala’ yang
tidak berbelah bagi kepada Majlis Syura Ulama, kepimpinan PAS Pusat Pusat dan
Negeri selama mana mereka tidak menyeleweng daripada al-Quran dan Sunnah.
“Demi memenuhi hasrat dan cita-cita murni di atas, maka
kami Jawatankuasa Profesional Anak-anak Besut di Lembah Klang sanggup berkorban
apa jua untuk menolak kemungkaran dan menegakkan kebenaran serta keadilan bagi
memastikan Besut dalam genggaman dan Terengganu dapat ditawan, seterusnya
membentuk sebuah kerajaan yang berteraskan Islam di bawah kepimpinan Parti
Islam SeMalaysia (PAS).”
Besut yang sering dianggap oleh banyak pihak sebagai ‘Pintu Tawan Terengganu’, semestinya
dipastikan dalam genggaman PAS, sekiranya parti itu bercita-cita menawan
Terengganu. Walau pun dibelenggu oleh time-frame
yang sangat singkat, alhamdulillah, JPABLK telah berjaya mengadakan sesuatu
untuk JTS/PKB.
Bantuan kewangan dan juga tenaga daripada mereka kepada
jentera pilihan raya PAS di Besut amat dirasai. Paling ketara ialah di Bilik
Gerakan DUN Kampung Raja, yang mana keseluruhannya digerakkan sepenuh masa oleh
petugas-petugas dari JPABLK, termasuk pengerusinya sendiri.
Sememangnya kejayaan di Besut sangat signifikan bagi PAS
Terengganu. Buat pertama kali sejak Persekutuan Tanah Melayu mencapai
kemerdekaan, PAS telah memberi penghormatan yang tinggi kepada rakyat Besut
dengan meletakkan pemimpin nombor satunya, Dr. Burhanuddin Mohd Noor al-Helmy
sebagai calonnya bagi kerusi Parlimen Besut dalam Pilihan Raya 1959. Hasil
pilihanraya itu PAS menyapu bersih kesemua kerusi DUN dan Parlimen di Besut,
dan seterusnya berjaya membentuk kerajaan negeri Terengganu.
Mereka yang menang ialah Ustaz Husin Jusoh di DUN Hulu
Besut, Wan Said Wan Mohd Noor (Kuala Besut), Mohamad Ismail (Besut Tengah),
Mohd Senari Yunos (Kampung Raja) dan Mohd Daud Samad (Setiu).
Kejayaan yang mengejutkan itu seterusnya meletakkan Besut
sebagai sebuah kubu kuat PAS di Terengganu. Suara PAS Besut bergema di Parlimen
buat beberapa tahun, dan yang lebih menarik suara itu ialah suara Yang Dipertua
Agung PAS sendiri.
Di peringkat negeri pula, wakil-wakil rakyat dari Besut
turut memainkan peranan yang signifikan dalam pembentukan kerajaan PAS yang
pertama di negara ini. Peranan paling menyerlah ialah dengan pemilihan ADUN
Setiu, Haji Mohd Daud Samad, sebagai Menteri Besar Kerajaan PAS Terengganu.
Setelah berlalu beberapa masa, berbagai-bagai perubahan
dan pertukaran suasana politik melanda daerah Besut. Dalam pilihan raya umum
selepas itu PAS mengalami beberapa keadaan jatuh-bangunnya.
Secara keseluruhannya keadaan itu memperlihatkan suatu
kemerosotan undi yang ketara terhadap calon-calon PAS di Besut, dari pilihan raya
ke pilihan raya. Di samping gagal mempertahankan kerusi di Parlimen Besut sejak
1969, PAS juga tidak berjaya memenangi sebarang kerusi DUN di Besut sejak 1974
(sehinggalah tahun 1990 apabila PAS menang di Jerteh).
Ledakan pembebasan ummah yang melanda umat Islam seluruh
dunia di akhir 70-an dan awal 80-an, nyata membawa kesan yang amat signifikan
terhadap rentak perjuangan PAS. Kejatuhan kerajaan PAS di Kelantan beserta
kehilangan sebahagian besar kerusi di seluruh negara dalam Pilihan Raya Umum 1978
bagaikan tidak sempat mendatangkan sebarang ‘kelumpuhan’ kepada perjuangan PAS.
Kebangkitan Islam seluruh dunia telah memberi aspirasi
baru kepada semua gerakan Islam, termasuk PAS di Malaysia. Melalui gelombang
‘pembersihan aqidah’, PAS bagaikan mendapat nafas baru untuk turun ke
tengah-tengah masyarakat, memberi penerangan ‘batas-batas iman dan kufur’.
Pihak yang paling tertekan dan terpukul dengan penerangan
isu akidah ini tentu sekali dari kalangan orang Melayu/Islam yang tidak
menganggotai parti/kumpulan Islam. Dalam hal ini Umno menjadi satu contoh yang
paling baik untuk disebut, betapa memang ada kumpulan orang yang mengaku Islam
tetapi perancangan dan tindakannya tidak menepati lunas-lunas Islam. Malah
sebahagian tindakan Umno nyata ‘terbabas’ melewati batas-batas iman dan kufur.
Dalam keadaan takutkan bayang-bayang sendiri itu, tiada
langkah politik yang paling wajar bagi Umno melainkan untuk mengembalikan
segala ‘kegerhanaan politik’ yang timbul ekoran isu itu kepada PAS. Maka
timbullah tohmahan bahawa PAS ‘mengkafirkan orang Islam’ dan ‘memecahbelahkan
perpaduan masyarakat’.
Menteri Dalam Negeri, Datuk Musa Hitam dalam kata-kata
aluan beliau pada Kertas Putih terbitan kementeriannya pada awal November 1983
secara terus terang menghukum PAS sebagai ‘mengkafirkan orang Islam’. Beliau
menyebut:
“There are also certain groups and individuals,
especially members and supporters of the Parti Islam SeMalaysia (PAS), who have
formulated, issued, and disseminated what they claimed to be ‘fatwa’, which branded
those Malaysians/Muslims outside their party as ‘kafir’. This activity is
serious, harmful and dangerous.”
Salah tanggapan terhadap PAS itu bagaimana pun telah
diperbetulkan oleh seorang penulis politik seminggu kemudian. Sdr Abdul Razak
Ayub yang menghabiskan beberapa masa di Terengganu dan Kelantan bagi menyelidik
persoalan akidah dan politik masyarakat Melayu mendapati keadaan sebenar yang
berlaku tidak sebagaimana yang digambarkan oleh menteri berkenaan. Di dalam
bukunya bertajuk ‘Perpecahan Bangsa
Melayu’ beliau menulis:
“Ada pun fitnah
kafir-mengkafir yang membabitkan soal iman-Islam-kufur seperti yang
digema-riuhkan oleh sebaran am tempatan khususnya, dari kajian dan penyelidikan
saya didapati perkara ini tidak terjadi.... Apa yang sebenarnya berlaku ialah
diskriminasi dan penindasan politik Melayu yang berkuasa ke atas Melayu yang
tidak berkuasa. Hal inilah yang bertanggungjawab secara langsung hingga
menyebabkan rasa keterasingan sebahagian besar orang Melayu. Manakala
kafir-mengkafir adalah semata-mata tuduhan Umno terhadap PAS dan sehingga ini
tuduhan itu masih tidak terbukti.”
Klimaks kepada gelombang pembersihan akidah itu telah
ditakdirkan berlaku di daerah Besut. Beberapa ‘ketegangan dan perpecahan’ dalam
masyarakat telah sekali lagi menjulang nama Besut dalam arena politik negara,
terutama di kalangan pemimpin Umno dan juga pasukan keselamatan.
Kertas Putih terbitan KDN pada November 1984 di beberapa
bahagian dalam laporannya mencatatkan kejadian-kejadian ‘yang tidak pernah
diingini’ yang melanda daerah Besut. Antaranya ialah pemulauan kenduri-kendara,
sembahyang berasingan, tidak mengeluarkan zakat kepada amil kerajaan, kubur
berasingan, tidak makan sembelihan orang Umno, dan ‘mengkafirkan’ Umno.
Satu senarai kelab-kelab PAS yang dijadikan tempat solat
Jumaat juga dilampirkan dalam Kertas Putih berkenaan. Daripada sejumlah 33 buah
kelab, surau dan masjid di seluruh negara yang disenaraikan itu, sebanyak 22
buah adalah di daerah Besut. Dengan kata lain, bolehlah dikatakan bahawa dua pertiga
‘ketegangan’ politik Melayu/Islam antara PAS dan Umno di seluruh negara pada
akhir 70-an dan awal 80-an itu telah berlaku di daerah Besut.
Tembok pemisah antara ahli-ahli PAS dan Umno amat tebal
dan terlalu sukar ditembusi. Bulan dan dacing terpisah jelas. Kopiah dan
songkok juga terbahagi nyata. Meski pun mereka dilihat kebetulan minum di kedai
yang sama, atau di atas meja yang sama sekali pun, tetapi pengamat politik yang
cermat dengan mudah dapat menentukan mana orang PAS dan mana antara mereka orang
Umno.
Bahkan, menjadi kebiasaan orang-orang PAS memilih untuk
memakmurkan kedai dan masjid secara berasingan daripada orang-orang Umno.
Mereka bermuamalat, bersolat jamaah, bahkan Jumaat di tempat-tempat eksklusif
yang tidak dihadiri melainkan oleh orang-orang kuat PAS dan Special Branch sahaja. Jangan dikatakan
orang Umno, orang PAS yang tidak cukup kuat pun memilih jalan selamat untuk
tidak bersembahyang di surau atau masjid eksklusif itu.
Hasilnya pergerakan dan interaksi ahli-ahli PAS hanya
terbatas di kalangan mereka sahaja. Peluang untuk mereka bersemuka dan
berbicara dengan orang Umno hampir tidak wujud. Mesej dakwah sukar menerjah
telinga orang-orang Umno, melainkan dari kejauhan melalui pembesar suara
majlis-majlis ceramah. Itu pun kalau ada penyokong Umno yang sudi hadir, atau
kebetulan ceramah PAS itu diadakan berdekatan rumah mereka.
Itulah senario politik yang dihadapi oleh JTS/PKB tatkala
mengambilalih pentadbiran PKB. Dan itulah juga tradisi politik yang terpaksa
diambil kira oleh JPABLK dalam menyusun strategi penerangan dan dakwah kepada
masyarakat di Besut. Bukanlah suatu kerja yang mudah untuk merobohkan tembok
pemisah yang begitu kebal antara PAS dan Umno, yang telah dibina belasan tahun.
Allah Ta’ala Maha Bijaksana dan Dialah juga sebaik-baik
Perancang. Berkat ketekunan dan ketabahan para petugas PAS dengan momentum
kepimpinan baru, tembok yang kebal itu berjaya juga ditembusi sedikit demi
sedikit. Pintu-pintu hati orang Umno yang selama belasan tahun itu terlalu
berkarat terhadap PAS dan perjuangan Islam akhirnya dapat juga diketuk dan
dikuak. Tidak sedikit dari mereka berhijrah meninggalkan Umno dan menerima PAS
sebagai wadah perjuangan. Mereka ada saham dalam kemenangan yang baru dikecapi
ini!
(Artikel ini adalah Bab 8, Bahagian B:
Tanda-tanda Kemenangan, dalam buku 'Masa Untuk Tok Guru Buktikan - PAS Mampu
Pimpin Malaysia', terbitan Penerbitan Pemuda, Gombak, Ogos 2000)
No comments:
Post a Comment