Oleh: Mohd Nasir Awang
BANYAK yang telah dilapor dan diulas mengenai Mesyuarat
Yang Ketiga Penggal Persidangan Kelima Dewan Undangan Negeri (Dun) Terengganu
Kesepuluh baru-baru ini. Sidang yang berlangsung selama empat hari bermula 1
Disember itu lebih ditumpukan kepada perbahasan Belanjawan Tahun 2004, yang
telah dibentangkan Menteri Besar (MB) pada hari pertama persidangan.
Seperti biasa, media arus perdana lebih berminat mencari
dan memanipulasi persoalan yang sekira-kira membawa kesan negatif kepada
Kerajaan Negeri, dengan harapan ianya memberi keuntungan politik pula kepada
pembangkang (Umno-BN). Tabiat inilah yang mendorong MB suatu ketika dahulu
mengumpamakan mereka seperti sang tupai yang hanya berminat memetik buah yang
sudah gugur atau busuk dan meninggalkan yang segar.
Sebab itu dari sebanyak-banyak ucapan dan perbahasan,
yang mendapat keutamaan di dada media ialah dakwaan wakil-wakil pembangkang.
Antaranya ialah dakwaan kononnya MB berbohong apabila masih mengambil kira
royalti petroleum sebagai jangkaan hasil negeri.
Soal tender balak daripada sebuah agensi kerajaan kepada
syarikat milik gadis 26 tahun juga diputarbelitkan sebagai ‘anugerah konsesi’.
Begitu juga soal tin minuman keras yang dilonggokkan di tapak Sambutan 700
Tahun Batu bersurat tempohari dan soal boleh atau tidak seorang ulama bercakap
kasar.
Berhari-hari, malah berminggu masih ada pihak yang
mengulas perkara tersebut di akhbar dan majalah. Tidak cukup sekadar media
cetak, rakan mereka dari media elektronik turut “turun padang”
memperbesar-besarkannya.
Sikap media yang over
politicized ini akhirnya secara jelas menenggelamkan beberapa isu penting
yang sepatutnya diketengahkan untuk makluman masyarakat awam. Masakan tiada
langsung kebaikan dan aspek positif dalam sebanyak-banyak perkara yang diutara
dan dituturkan oleh pihak Kerajaan dan Penyokong Kerajaan sepanjang empat hari
itu?
Di antara perkara yang seolah-olah ‘digelapkan’ terus
dari media ialah Laporan Tahunan Umum (2002/2003) Pesuruhjaya Hisbah Negeri
Terengganu. Ia telah dibekalkan kepada setiap Ahli Dewan sebagai Kertas Dewan
Undangan Negeri Bil: 25/2003 dan kini menjdi dokumen awam.
Laporan itu antara lain menyebut bahawa sehingga 15 Mei
2003, Pesuruhjaya Hisbah telah menerima sebanyak 231 kes/maklumat. Sejumlah 52
kes telah dianggap “selesai”, manakala kira-kira 70 peratus daripada kes-kes
berbaki adalah dalam pelbagai peringkat siasatan/risikan.
Di antara kes yang agak menonjol salahtadbirnya ialah
salah guna kuasa dalam projek pembinaan masjid/longkang; guna kedudukan untuk
kepentingan/tindakan berat sebelah; rasuah/pengabaian oleh pegawai awam; bahan
binaan rumah PPRT diselewengkan; dan pegawai atasan lindungi pecah amanah.
Manakala kes yang paling banyak dicatatkan ialah
projek-projek kejuruteraan bertindih berunsur penipuan (13 kes); pemberian
bantuan banjir kepada yang tidak layak (19); penyelewengan dalam tuntutan /v.o.
(18); dan penyelewengan dalam projek-projek usahasama (11).
Sebanyak tujuh peti kes menarik turut diperincikan dalam
laporan tersebut. Antaranya melibatkan tuntutan palsu kepada Perbadanan
Memajukan Iktisad Negeri Terengganu (PMINT) sebanyak RM511,050.00. Siasatan
Hisbah mendapati tuntutan tersebut “hanya diada-adakan atas arahan pihak atasan
PMINT. Sebahagian besar daripada wang haram ini difahamkan digunakan untuk
kempen pilihan raya oleh calon yang tertentu dari parti yang memimpin ketika
itu.”
Kes pilihan kedua ialah kontrak berat sebelah antara
sebuah anak syarikat Kerjaaan negeri (TDM Plantation Sdn Bhd – TDMP) yang menjalankan
projek usahasama dengan sebuah syarikat untuk menanam kelapa sawit dan mengurus
ladang. Anehnya, syarikat berkenaan hanya perlu membayar kepada TDMP RM40.00
seekar setahun untuk “menanam dan menyelenggara kelapa sawit, menjaga dan
mengurus ladang, membina taliair, membina rumah pekerja serta stor, memetik dan
menjual buah kelapa sawit dan sebagainya”. Syarikat tersebut rupa-rupanya milik
dua anak seorang wakil rakyat Umno ketika itu.
Turut dilaporkan ialah kes cek BABENA (anak syarikat
Kerajaan negeri pada masa itu) bernilai RM300,000.00 yang dikeluarkan kepada
sebuah syarikat kerana kerja-kerja site
clearing and earthworks untuk Projek Pembekalan Air ke Pulau Redang. Apa
yang dipersoalkan ialah baucer penerimaan cek itu telah ditandatangani oleh
Pengerusi BABENA sendiri, yang juga seorang wakil rakyat Umno. Bagaimana
pengeluar cek di masa yang sama menjadi penerima cek?
Semasa laporan ini diserahkan kepada Dun Terengganu,
media masa di luar sana sedang rancak melaporkan dan mengulas tindakan nekad
pentadbiran negara di bawah Perdana Menteri baru memerangi rasuah. Sehinggakan
Badan Pencegah Rasuah (BPR) diperlekehkan sedemikian rupa semata-mata kerana
atas nilaian beberapa pihak ia “lambat bertindak” menyelesaikan kes-kes
tertentu.
Sepatutnya, sama ada atas dasar profesionalisme
kewartawanan mahu pun atas nama mendokong perjuangan yang dilaungkan PM baru
untuk memerangi rasuah, pendedahan dalam laporan Hisbah Terengganu itu sekurang-kurangnya
mendapat sedikit ruang di dada akhbar. Kerana ianya jauh lebih signifikan dan
korektif terhadap pentadbiran berbanding isu tender balak, ulama bercakap kasar
atau menafikan hak Terengganu terhadap royalti.
(Artikel ini
disiarkan buletin dwimingguan Warta Darul Iman, terbitan Urusetia Penerangan
Negeri Terengganu (UPNT), edisi 22 Disember 2003 di kolum tetap ‘Bicara Isu’
dengan tajuk sama)
No comments:
Post a Comment