Senarai kedua perubahan besar Terengganu di bawah Idris

Oleh: ANUWA JAMALULLAIL

OLEH kerana semua pihak yang ditemubual akhbar-akhbar harian minggu lalu dilaporkan bersetuju bahawa Menteri Besar Terengganu, Datuk Seri Idris Jusoh telah berjaya membawa perubahan besar dan drastik sepanjang menerajui kerajaan negeri, maka ada baiknya diteliti semula apakah perubahan-perubahan yang dimaksudkan itu.

Penelitian itu dirasakan perlu agar kita tidak berlaku tidak adil terhadap hakikat sebenar yang sedang melanda negeri itu. Bagi memberikan gambaran lebih seimbang, adalah tidak wajar mana-mana pihak sekadar mengulangsebut perkara-perkara yang sedap dan muluk sahaja. Sedangkan “senarai kedua” perubahan-perubahan yang memberikan kesan negatif kepada masyarakat negeri itu kita sembunyikan di bawah tikar.

Minggu lalu akhbar-akhbar menyiarkan pandangan balas pemimpin politik dan anggota masyarakat di Terengganu mengenai kesediaan Idris meninggalkan jawatan tertinggi kerajaan negeri itu. Kononnya beliau diura-urakan akan dilantik sebagai menteri Pusat pula selepas pilihan raya nanti.

Perkara itu disebut beliau sendiri dalam sidang media selepas mesyuarat mingguan Exco, 16 Januari lalu. Ekoran itu, akhbar menyiarkan pula pandangan pelbagai pihak yang mahukan Idris kekal menerajui negeri itu. Keseluruhan alasan mereka berkisar soal kejayaan beliau memacu pembangunan besar dan drastik sepanjang menjadi Menteri Besar.

Sebetulnya cerita pembangunan fizikal di Terengganu sudah tidak perlu diulangsebut. Selama ini pun ia telah jenuh diperkatakan. Tidak cukup menerusi bahan-bahan terbitan kerajaan negeri, usaha Barisan Nasional (BN) mengubah wajah Terengganu turut dipaparkan di dada akhbar dan media elektronik. Ia dimasyhurkan lagi dengan paparan ratusan papan tanda di tepian jalan serata negeri.

Apa yang sengaja tidak disebut ialah sekumpulan lagi perubahan besar yang juga dicetuskan pemerintahan BN. “Senarai kedua” ini melibatkan kerja-kerja kotor dan jahat BN yang tidak dapat dinafikan mana-mana pihak. Rakyat sendiri menjadi saksi atas segala perbuatan durjananya itu.

Di antara kejayaan besar pemerintahan BN ialah mengubah suasana kerja yang mesra di kalangan kakitangan awam kepada suasana takut dan terkongkong. Ia bermula dengan ugutan diterima beberapa pegawai tinggi kerajaan.

Sebahagian mereka malah dipaksa melepaskan jawatan. Yang bertegas mempertahankan jawatan “disejuk-bekukan” sebelum akhirnya dicarikan justifikasi untuk ditamatkan perkhidmatan mereka.

Kongkongan terhadap penjawat awam tidak terhenti setakat itu. Diperkenalkan pula berbagai konsep perkhidmatan yang menjurus kepada tekanan dan ancaman tindakan disiplin.

Suasana tidak mesra itu ditambah pula dengan pemasangan tv litar tertutup (CCTV) di Wisma Darul Iman. Nampak sangat sikap curiga kerajaan negeri terhadap kakitangan awam di tahap sangat melampau.

Para pemimpin tidak percaya kepada anak buah sendiri hingga sanggup membuat pengawasan atas segala gerak-geri mereka. Ataukah rakyat Terengganu memang suka kerja mereka diawasi ketua pejabat setiap masa?

Dalam perkembangan terbaru, kumpulan demi kumpulan guru-guru di Terengganu dikerahkan untuk menyatakan ikrar serta akur kepada BN. Bermula 13 Januari lalu, kumpulan guru-gruru J-QAF dihimpunkan dan dipaksa membaca ikrar tersebut. Isnin lalu (21 Januari) kumpulan guru-guru sekolah kebangsaan pula dihimpunkan untuk tujuan sama.

Perubahan besar kedua di bawah pemerintahan BN ialah suburnya perpecahan dam benci-membenci di kalangan anggota masyarakat, terutama membabitkan kumpulan berbeza fahaman politik. Perubahan ini juga drastik apabila BN secara rakus dan zalim merampas tanah dan merobohkan rumah rakyat.

Golongan paling dibenci mangsa-mangsa kezaliman itu ialah para penjuak BN di peringkat bawahan, terutama pemimpin Umno cawangan dan anggota Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK). Kehidupan harmoni di kampung-kampung seakan kembali ke era 70-an dan 80-an, ketika mana perpecahan memuncak di Terengganu.

Ketiga, pupusnya majlis-majlis ilmu dan kemakmuran masjid-masjid. Punca utama perubahan besar ini ialah tindakan jahat BN memecat imam/bilal, mubaligh dan penceramah agama. Jumlah mangsa mencecah ratusan orang di seluruh negeri.

Tindakan terhadap imam/bilal itu menyebabkan makmum mereka juga turut lari daripada masjid. Bahkan, ketiadaan penceramah agama berwibawa menyebabkan majlis ilmu dianjurkan BN gagal menarik kunjungan ahli kariah.

Di masa sama, BN gagal mengisi kekosongan mereka itu. Sehinggakan masalah kekurangan imam/bilal itu ditegur Sultan Terengganu dalam satu titah Baginda pada Julai 2006.

Tindakan BN menamatkan khidmat puluhan penolong penguatkuasa agama sukarela di seluruh negeri juga mencetuskan perubahan besar. Apabila penguatkuasa agama atau lebih dikenali sebagai ‘pencegah maksiat’ tidak mencukupi, para pelaku maksiat semakin berani berbuat demikian.

Bangangnya BN ini, ia tidak berusaha menggantikan mereka yang dipecat itu, menyebabkan operasi pencegahan maksiat sering tidak dapat disempurnakan. Akibatnya, maksiat berleluasa di segenap ceruk negeri pada tahap yang semakin sukar dikawal.

Perubahan kelima ialah lambakan ketara pesta-pesta hiburan dan pertunjukan pentas. Barangkali perubahan ini memang sealiran dengan cara hidup pemimpin BN.

Jangan lupa kadar jenayah pelbagai kategori juga meningkat ketara semenjak empat tahun lalu. Itu juga satu perubahan besar di bawah pemerintahan Idris.

Justeru, rakyat tidak wajar diajak sekadar mengingati perubahan besar dan drastik di Terengganu dari sudut pembangunan fizikal sahaja. Segala keburukan dan kezaliman, pembaziran dan pemborosan yang dilakukan kerajaan BN sebenarnya turut menghasilkan perubahan besar dan drastik.

Cuma ia diletakkan di “senarai kedua” yang cuba disembunyikan.

(Artikel ini disiarkan tabloid mingguan Siasah, 18-24 Muharram 1429/27 Januari-2 Februari 2008 dengan tajuk sama)